In Nederland sleten wij onze dagen op het strand, in de duinen en Spaarnwoude. Lekker in de natuur zijn, zeker toen Bep bij ons kwam wonen, die moest toch uitgelaten worden en waarom dan niet op de mooiste plekken. En toen emigreerden we naar Frankrijk, ver weg van de zee en de duinen. Was het gelijk gedaan met de mooie wandelingen?
Nee hoor, het is niet gedaan met de mooie wandelingen. Dit was mijn blog voor vandaag… Hahaha
Alleen al vanuit ons huis kunnen wij verschillende mooie wandelingen maken. We kunnen ons dagelijkse rondje met de hond makkelijk houden, dan lopen we de weg achter ons huis heen en terug, dan hebben we een ruime 2 km gelopen. Soms kom je een auto tegen, vaak helemaal niet. De meeste automobilisten houden gewoon rekening met je als je daar loopt, ze rijden rustig voorbij. In de periode dat onze Puk nog een Pukkie was gaf dat wel eens problemen. Ze dacht dat je met een auto kon spelen, dus ze rende er achteraan of als de auto zo rustig ging rijden, dan rende ze er een rondje omheen. Daar moest dus iets aan gedaan worden.
Een tijdje zochten we wat drukkere dorpen op, waar ze meer mensen en auto’s tegenkwam. Beduusd liep ze aan de lijn en keek naar al die grote gevaartes, ze waren best wel eng. Zo leerde we dat een auto geen speelgoed is. Een heel enkele keer voelt ze zich nog wel geneigd om achter een auto aan te rennen, maar stopt dan ook weer snel, omdat het geen zin heeft. Goed ik dwaal weer af, op naar het de wandelingen.
Bij ons thuis kunnen we al snel 5 verschillende routes lopen, eigenlijk wel meer ook, want we kunnen ook routes combineren en je hebt van die verborgen oude paden waarvan je soms denkt, laat ik die ook eens lopen en zien waar ik uitkom. De ene route is een paar km, de andere is zo’n 15 km, maar je kan ook rustig 20 km lopen. Het enige wat je wel moet doen, afhankelijk van de lengte van de wandeling, drinken en een snack meenemen. We hebben langs de routes namelijk geen koffietentje, of snackbar. Je loopt in de natuur, als je geluk hebt kom je eens iemand tegen, maar de kans is groter dat je helemaal niemand tegenkomt. Dus zorg voor een picknick voor onderweg, vind een mooi uitzichtpunt en ga daar zitten met je drankje, broodje, stukkie kaas en worst en geniet, geniet met volle teugen.
Zoals het bij Cindy en Peter vaak gaat, kom we gaan een stuk met de honden wandelen. We kiezen de route, we weten hoe lang die ongeveer duurt, prima te doen zonder koffie en wat lekkers, we zijn met 1,5 uur weer thuis. Al wandelend zien we ineens een pad, “Had jij dat al eens eerder gezien?” “Nee, geen idee waar die naartoe gaat, zullen we het uitproberen?” Uiteraard zijn wij in voor een verrassing, dus gaan we het pad bewandelen. De weg stijgt en stijgt, met de tong op de knieën gaan we gestaag verder. “Heb jij enig idee waar we nu zitten?” Nee, geen idee, zullen we teruggaan?” Uiteraard gaan wij niet terug, want we zijn al zover gekomen. De gps doet het niet, want er is geen bereik daar ergens op de berg in het bos. Het pad houdt op en op gevoel lopen we verder. Na 2 uur komen we een stroompje tegen, als we die naar beneden volgen komen we vast weer ergens bij de rivier uit. Na een wandeling van 3,5 uur komen we weer thuis, dorstig, warm en trek in wat lekkers. Er wordt koffie gemaakt een lekker broodje en we besluiten de volgende keer gewoon dat stukje te wandelen, of drinken en eten mee te nemen. Zoals je al kunt raden, dat overkomt ons niet 1 keer, wel tig keren.
We hebben ruim 50 wandelroutes liggen en de bedoeling is om die allemaal eens te wandelen. Soms zegt Peter, “ik wil nu niet door het bos lopen hoor!!” dan zoeken we een route langs een meer, of gaan we een ander stuk langste rivier lopen. Of een route die wat meer door dorpjes gaat. Ja er is genoeg te wandelen. Ook kunnen we nog routes aan elkaar koppelen, of halveren, of weer een niet aangegeven pad bewandelen. We hebben al van alles uitgeprobeerd. De ene wandeling vinden we linksom fijner wandelen dan rechtsom. De wandeling bij Gour de Tazenat draaien we om afhankelijk van het weer. Is de grond nat van de regen of glad van de sneeuw dan lopen we hem andersom omdat dat ene stijle stukkie dan net minder val gevaar geeft. Ja, dat weten we uit ervaring. Want ook hebben wij tijdens onze wandelingen al wat glij partijen meegemaakt, en zelfs met de beentjes omhoog gegaan. Het is, zeg maar, nooit saai.
Ik heb eindelijk besloten om van de vele wandelingen die wij maken, kleine stukjes te delen op Facebook en Instagram dus volg mij daar als je meer wilt weten “insta @wandelen_met_cin of fb @wandelen.met.cin. De linkjes aanklikken en je komt gelijk op de juiste plek terecht. Gewoon om iedereen te laten zien hoe mooi het hier is en om een beetje meer bekendheid aan de Auvergne / Puy-de-Dôme te geven. Want dit stuk wordt voor vakantie vaak overgeslagen. En dat is echt zonde. Je vind hier namelijk nog de rust en de ruimte, kan op pad gaan zonder veel mensen tegen te komen. Je struikelt niet over de Nederlandse vakantiegangers, maar ook niet over de Franse, Belgische en Spaanse of welk land dan ook. Uiteraard heb je de echt toeristische plekken waar je over de koppen kan lopen. Maar dat is dus niet nodig als je daar geen zin in hebt.
Als er tijd en ruimte is, dan nemen we je mee op een wandeling en laten je de mooie uitzichtpunten en bijzondere plekjes zien. Even de rots opklimmen voor net dat beetje meer uitzicht, of kijk daar tussen die bomen, als je niet oplet zie je dat niet, of dat ene stukje “aller-retour” want als je daar niet heen gaat mis je iets prachtigs. Sommige van onze gasten hebben zo al prachtige plekjes gezien, die ze zelf niet gevonden zouden hebben.
Villa Guillaumette 