Sinds wij in Frankrijk wonen en hard werken aan ons paradijs, gebeurt het dat wij regelmatig ‘goed bedoelde adviezen’ en ‘opbouwende kritiek’ krijgen. Wij staan overal voor open, dus nemen al deze opmerkingen ter harte.
Altijd kijken wij wat wij kunnen aanpassen en verbeteren, daar zijn wij dan ook dagelijks mee bezig. Alleen wij zijn niet standaard! En omdat wij ‘niet standaard’ zijn, doen wij niet alles zoals iedereen het doet. Er zijn veel mensen die dat toejuichen. Je hoeft niet altijd hetzelfde pad te belopen, je mag best eens afwijken. Daarbij niet vergeten je kopje koffie voor onderweg mee te nemen.
Ook zijn er mensen die op hun ‘goedbedoelde adviezen’ en ‘opbouwende kritiek’ een niet standaard antwoord krijgen. Deze mensen zijn dan al snel op hun teentjes getrapt en geven dan als reactie dat wij niet tegen kritiek kunnen. Uiteraard hebben wij gekeken of en hoe deze informatie bij ons past en verwerkt kan worden. Wanneer het past, gebeurt dan op geheel eigen wijze, niet standaard.
Steeds krijgen wij van gasten te horen dat ze het fijn vinden bij ons, dat ze zichzelf kunnen zijn, de meeste gasten kunnen lachen om onze rare capriolen. Daar zijn wij blij mee, wij willen juist ons zelf zijn. En wat is er nou mooier dan dat de gasten ook zichzelf kunnen zijn.
Wij proberen voor iedereen die een beetje hulp nodig heeft het juiste te vinden wat zij op een dag kunnen doen. Vaak geven wij opdrachten aan de gasten mee, wanneer zij een door ons uitgestippeld plan gaan uitvoeren. Iets in de geest van, wij zien graag een foto van het tietenbeeld, of van de Apache, de ezels, het rode kruis, de prostaatbron of andere dingen die de gasten tegen gaan komen. Uiteraard zijn de foto’s wel nodig om te zien of de wandeling, kanotocht, fietstocht, of autorit naar behoren is uitgevoerd. Kom je in de avond terug en je hebt het examen niet gehaald, dan dien je voor straf een fles wijn met ons te nuttigen, uiteraard op rekening van de gezakte personen.
Reclame maken is ook zo’n ding, die van ons is niet standaard. Dat wordt niet door iedereen gewaardeerd. Dat kan natuurlijk, dan zijn wij hoogstwaarschijnlijk niet het juiste vakantie paradijs voor deze personen. Dat is helemaal niet erg, maar laat iedereen wel in zijn waarde. Iedereen wil het toch gezellig houden?
Bij ons is iedereen welkom, zolang je maar jezelf blijft. Wij hopen dat iedereen na een actieve, luie of gemixte vakantie naar huis gaat en zegt “wat hebben wij enorm genoten” of “ik ben helemaal tot rust gekomen” of “ik heb zo vreselijk gelachen”. Wij kunnen nog wel even doorgaan, maar horen liever van u de andere mogelijke versies over uw verblijf.
Wat is er nou belangrijker? Meedoen met de standaard of gewoon jezelf zijn? Wij kiezen er voor om in alle opzichten onszelf te zijn, ook al is dat niet de weg die de meeste mensen bewandelen. Het voelt goed voor ons en onze gasten. Dat is waar wij voor staan.
Hij heeft weer eens op zijn bril gezeten (zucht).(diepe zucht)
Terugkomend op de vorige blog waar mijn relax momentje door de neus geboord werd door dochterlief en ik al het vermoeden had met haar niet veel rust te krijgen, nu het vervolg van de perikelen.
Anouk stuurde laatst een berichtje van school, ik ben contact persoon en net bij de apotheek geweest om te testen. Omdat ze volledig gevaccineerd is mag ze op school blijven tot ze positief test. Dat is wel een voordeel. Bij de apotheek kreeg ze een stapel zelf testen, ik moet zeggen, ze is er serieus mee bezig en doet het keurig. Alleen de staking gooide roet in het eten en moest Anouk alsnog van school gehaald worden, haar vriend kwam ook mee, samen zouden ze hier huiswerk maken en hij ging op vrijdagavond weer naar huis.
Nu denk je, lekker relaxed vanaf woensdagmiddag, of toch niet. Beide kinders zijn ik weet niet hoeveel keer contact persoon, elke 2 dagen moet er een zelftest gedaan worden, in ieder geval waren ze woensdag negatief. De volgende test diende vrijdag gedaan te worden. De donderdag verliep relatief rustig, Peter zijn afspraak bij de huisarts was afgezegd omdat de huisarts ziek was, hij mocht vrijdag heen. Ik ben blijkbaar de enige die niets mankeert op het moment.
Vrijdagochtend gingen de kinders weer de zelftest doen, Peter was ondertussen naar de huisarts vanwege een tekenbeet, die krengen hebben tegenwoordig maling aan de winter en gaan gewoon door. De kop leek te zijn achter gebleven, de plek was wat dik en rood. Ik riep al dat wordt een antibiotica kuur. Omdat Peter niet direct terecht kon bij de huisarts, moesten we eerst langs de apotheek, tot de afspraak moesten we 2x per dag de plek desinfecteren. Het spuitbus je met désinfectant was lekker koud, dus met liefde spoot ik 2x per dag de plek vol en tergde Peter. Hij is gewoon een watje ;-). Ik had gevraagd of hij gelijk bij de huisarts na kon vragen hoe het zat met de booster vaccinatie, op het moment dat Anouk 18 wordt en zij de boosterprik mag halen voldoet ze niet aan de huidige regels, dat zou betekenen dat ze dan geen vaccinatie pas zou krijgen en zij niet meer met de bus mag. Wij hebben geen zin om haar steeds te halen en brengen naar school, dus misschien had de huisarts meer informatie daarover. Ze zei enthousiast we hebben nog 3 vaccins over, dus haal haar maar, dan zetten we gelijk de booster. 1,5 maand voor de 18e verjaardag, top dacht ik.
Peter sjeesde naar huis en toeterde, Anouk moet nu mee, ze krijgt een booster!! Joepie, maar neem gelijk vriendlief mee, want hij heeft bij de zelftest een tuurstreepje, nu zeggen ze bij zwangerschapstesten een streep is een streep, nu ga ik er van uit dat hij niet zwanger is, maar het kan geen kwaad hem alsnog even een antigeentest te laten doen voor de zekerheid om te zien dat hij geen Corona heeft. Peter ging met een auto vol mondkapjes terug naar de verpleegster.
Ze vroeg aan Anouk hoe oud ze was, 17 jaar, bijna 18, dokter had gezegd dat ik de booster kan krijgen ivm de nieuwe regels. De verpleegster was het er niet mee eens, dus belde ze naar een hulplijn en daar werd verteld, helaas pech, het mag niet. Nou lekker dan. Wel even nagevraagd hoe dat over 2 maanden dan gaat. Bel maar voor een afspraak en dan regelen we het wel. In de tussentijd zullen de regels vast nog een keer veranderen. De volgende vraag, kan boomlange vriend getest worden, nu we toch bezig zijn? Hij heeft een tuurstreepje op zijn zelf test. Kom maar op, ik doe het gelijk. Weet je, wacht even op de uitslag, als hij negatief is krijgt hij gelijk de booster, hij is 19 en moest toch nog een afspraak maken. Na een 45 minuten kwam de hele bubs weer thuis. Allemaal negatief, niet geboosterd, wel geboosterd, wat een zooitje. Ik vroeg aan Peter hoe het met zijn bloedtesten zat, want hij moest 2 x laten prikken voor lyme desease. Uhm ja, nou ja, uhm… Ik snap het al, die ben je dus vergeten.
Ik was in de ochtend begonnen met het maken van een pan erwtensoep, Anouk haar vriend moet ook Nederlands leren eten. Het was inmiddels ruimschoots na lunchtijd dus hup allemaal een bordje snert. Hij vroeg waarom Anouk zo weinig had, omdat we weten dat ze niet meer op kan. Nu is hij bijna 2 meter lang, het is even wennen dat daar heel veel eten ingaat. Hij smikkelde, deed er net als ons een beetje maggi bij, dat wilde hij wel proberen, jemig dit is lekker, mag ik nog een kop soep?? Ja natuurlijk, eet lekker kind. Ik maak altijd hele grote pannen, want voor een vriend vriezen we een portie in, de buren zijn ook gek op snert ook daar gaat een portie heen. Na de lunch werd de koffer gepakt en was het tijd om naar het station te gaan.
Vriendlief werd op het station afgezet. Anouk ging even mee een kaartje voor de trein kopen en kwam daarna weer terug. Wij bleven in de auto wachten. Omdat er zoveel omicron gevallen zijn doen wij ons best zoveel mogelijk uit de drukte te blijven. We zien hoe het op school gaat nu. Tot de kerstvakantie waren er maar 13 covid gevallen op school onder 1400 leerlingen. Dat is nu wel anders. Onderweg naar huis kregen we een berichtje, de trein was niet gekomen, de volgende trein een uurtje later zou hopelijk wel komen, of mocht hij anders terug bij ons komen? Uiteraard, hoewel ik wel tegen Peter zei, ik ga niet eerst naar huis en dan weer terug. Dus zijn we gestopt bij de McDo, die is rond 18 uur niet druk, Anouk vind dat lekker dus af en toe maken we haar blij. Dit in afwachting of de volgende trein kwam. Ja hoor, die reed wel gewoon en konden we door naar huis.
Al thuis gekomen was de pan snert afgekoeld en begon ik gelijk de porties te verdelen. Eentje in de vriezer, een bakje voor de buren, die er blij mee waren en een bakje voor onze vrienden. Vriend deed de deur open en zei dat ik buiten moest blijven, vriendin had een positieve zelftest en ze hadden beiden een pcr test gehad en wachten op de uitslag. Ik gaf de snert, waarvan ik inmiddels onbewust weet wanneer mijn vrienden die nodig hebben (de vorige keer bracht ik de soep op een moment dat ze veel stress hadden, drukte, de hele dag in de weer en dan staat er een lekkere soep voor de deur die je alleen hoeft op te warmen) en nu niet fit en afwachtend op de uitslag van de pcr test. Ruimschoots afstand gehouden, mijn hulp aangeboden voor de boodschappen en brood en wat dan ook te doen. Ik woon in de buurt en familie in de stad. Het is een kleine moeite om te helpen. Dank je, maar we wachten op de uitslag. Prima, ik hoor het wel.
In de avond om een uur of 10 kwam er een appje. Beide vrienden zijn positief, kun je morgen brood halen? Uiteraard. Na een nachtje lekker slapen, begon de dag druk. De kipjes moeten naar buiten, de honden uitgelaten, even naar de bakker, maar eerst een bak thee drinken. De ramen van de auto krabben want het vriest elke dag een graat of 7/8, maar er is wel droge lucht. In de tussentijd pingelt mijn telefoon. Kun je ook langs de apotheek? Tuurlijk geen probleem. Ik ga naar vriendin om het briefje voor de apotheek te halen. Vriend had inmiddels de bakker gebeld, zijn brood besteld en verteld dat ik het kwam halen. De reactie van de bakker, Cindy ja die kennen we, uiteraard, geen probleem, we leggen het klaar. Daar gingen we dan, op naar de apotheek en bakker. Voorlopig blijft het nog even winkelen voor onze vrienden. Maar dat doen we met liefde, ze staan ook altijd voor ons klaar.
Vriendin was blij met onze hulp maar ook boos, boos omdat vrienden van hen ongevaccineerd bleken te zijn en dit niet vermeld hadden, maar ook verzwegen hadden dat ze koorts hadden (een symptoom van covid). Het gezellige middagje koffiedrinken werd dus bestraft met een covid besmetting die voorkomen had kunnen worden. Op grote afstand van elkaar, zij in de deuropening ik buiten op ruim 2 meter afstand, beide met mondkapjes op, vertelde zij wat er op haar maag lag. Het is zo oneerlijk, om 2 jaar lang alles te doen om niet ziek te worden en netjes je vaccinaties te nemen en vervolgens die alles doordringende omicron versie te krijgen. Dit is niet de eerste keer dat ik zoiets hoorde, het was de 2e keer in een week tijd en dan van heel dichtbij. Eerder ook al wat dingen gehoord.
In de tussentijd blijft Anouk braaf haar zelftest doen, Peter en ik blijven zoveel als kan buiten de drukte. Boodschappen moeten gebeuren, maar we doen er alles aan om niet ziek te worden. We bestellen online wat we online kunnen bestellen en ophalen bij de winkel. We rommelen rustig verder in en om huis, we helpen onze vrienden en houden zoveel als mogelijk afstand van Anouk wanneer ze thuis is. Gewoon voor de zekerheid.
De relax periode tussen de drukte door laat nog even op zich wachten. Geeft niets hoor, we helpen iedereen met liefde. En dat relaxen komt wel weer. En slapen, dat is nu even onze manier van uitrusten en relaxen.
Wij wensen iedereen een fijn weekend en blijf gezond!!!
Je kent het wel, soms heb je na hard werken even een rust momentje nodig. Dat kan van alles zijn natuurlijk, van een wandeling, boek lezen, tv kijken, een spelletje, of even buiten in de zon zitten.
Nu is dat buiten zitten in de winter niet zo fijn. Hoewel we weer een paar zonovergoten dagen hebben, maar met een temperatuur net boven het vriespunt is het toch een beetje fris, zeg maar. Dus een ander relax momentje creëren.
Ik pak een grote kop warme thee, nestel mij onder een dekentje op de bank met een boek. Voordat ik het eerste woord heb kunnen lezen plingen er 2 telefoons. Dat betekent dat er een berichtje gestuurd wordt in de familiegroep. Peter is bezig met de houtkachel, dus blijft alleen Anouk over, die een berichtje gestuurd kan hebben. Ik pak mijn telefoon en lees het berichtje.
Nu ben ik niet zo trouw met de informatie van school te lezen, dan moet ik inloggen in Pronote en dan zie je allemaal nieuws wat niet zo belangrijk is, dus vergeet ik te kijken. Want tja, de cijfers hoor ik wel van dochter, wat ze eten is niet lekker, de lessen is een zooitje, leraren zijn ziek, ze hebben vervangers. Nou ja lang verhaal kort, ik hoor het wel van Anouk, in plaats van zelf te kijken.
Terug naar het berichtje, het internaat is de komende dagen dicht! Wat zeg je?? Ja nou, iedereen gaat weer eens staken! Nee toch? Ja toch! Ik wurm mij uit mijn warme coconnetje en ga naar de pc toe om de berichten te checken. Bij belangrijke dingen vraag ik mij af waarom ze niet gewoon even mailen, dat gebeurt namelijk ook voor enquêtes en daar heb ik nou net niet zoveel interesse in. Het blijkt dat er een berichtje in het systeem is gezet. Er is een landelijke staking op 13 januari. De kantine medewerkers hebben besloten op woensdag al te gaan staken, dus voor de kinderen op het internaat is er geen eten. De donderdag wordt ook niet gewerkt, dus ook donderdag is er geen eten. Het internaat wordt gesloten en de kinderen en ouders zoeken het maar uit.
Na een hoop berichtjes heen en weer, kijken hoe laat er een bus gaat, komt die ook in het dorp, hoe laat moeten wij kind ophalen, kun je me niet op school halen, ga je nog een theorieles volgen, wat doen de andere kinderen die deze kant op moeten, kun je met hen mee rijden, want wij rijden altijd. Is er besloten om Anouk van school te halen. Al onze plannen gooien wij weer aan de kant. Mijn boodschappenlijstje die ik met pijn en moeite bij elkaar verzonnen had kan weer in de prullenbak. Want tja, daar stonden voornamelijk dingen op die Anouk niet lust en nu moeten we ook voor haar koken. Ach ja, wij blijven flexibel voor het kind, ook al wil je soms niet.
We hebben besloten een mail naar school te sturen dat kind de donderdag en vrijdag niet naar school gaat. Ze weet niet welke leraren staken, daar houden ze hun mond over. Één leerkracht heeft een toets een week verplaatst, dus die zal wel staken. De andere lessen (Engels) kan ze best missen, Spaans en biologie is iets anders. Maar wie zegt dat die leerkrachten op school zijn. Dus in plaats van elke ochtend om 5.30 uur uit bed en 19.00 uur thuis hebben we besloten om thuis gewoon maar flink aan de bak te gaan, al het werk wel doen, goed leren voor de examens en online oefenen voor het theorie examen, en dan ook nog maar even wat dingen uitzoeken voor de vervolgstudie. Ze zal niet stilzitten.
Maar ja, zo is er heel wat tijd verstreken, het bakkie thee is koud, het dekentje ligt nog steeds op mij te wachten samen met het boek. Maar het is etenstijd, dus ze moeten nog even wachten. Na het eten ga ik een nieuwe poging doen, met een nieuwe bak thee, het dekentje en het boek. Want ik wil nu wel even relaxen, met kind thuis komt het er toch niet van.
Wie een vakantie verblijf verhuurd, maakt niet uit in welke vorm, krijgt te maken met allerlei verschillende soorten gasten. Zo ook wij, dat geeft natuurlijk weer mogelijkheden om een blog aan te wijden.
Het afgelopen jaar hebben wij veel verschillende gasten mogen ontmoeten. De terugkerende groep vissers, die er een enorme janboel van maken, met zijn vieren zonder moeder de vrouw op stap. Er wordt meer gekletst en gelachen dan gevist, er wordt onder het genot van een whiskey gekletst over van alles en nog wat, de pizza wordt half koud gegeten want ze hebben ruzie met de oven, de mobiele telefoon gaat stuk omdat ze hem op de hout kachel neerleggen, die ze uiteraard ook opgestookt hebben. Ondanks alles, na een dag of 4 weinig slaap, maar wel veel lol gaan ze weer vol energie terug naar hun vrouwen.
Je hebt de sportieve gasten, die blijven maar 1 nachtje of hooguit 2. Dat zijn de wandelaars en fietsers die het hele land doorkruisen. Het levert mooie verhalen op, deze gasten hebben iets te vertellen, maar zijn ook geïnteresseerd in wat wij allemaal doen.
Dan heb je de gasten die onzichtbaar zijn. Of het nu een verblijf is van 4 nachten of een week of nog langer. Je ziet en hoort ze niet. Ze zijn de hele dag weg, erg op zichzelf, doen hun eigen ding. Wanneer ze naar huis gaan hebben ze van te voren gezegd, wij gaan morgen om … zo laat weg. Op het moment dat je ruim op tijd naar buiten loopt zijn ze al verdwenen. Twijfel je aan wat ze gezegd hebben, heb ik het wel begrepen, of heb ik mij vergist. Wanneer je in de accommodatie gaat kijken, blijkt alles tot in de puntjes gepoetst en schoon achter gelaten. Of er niemand geweest is.
Dan heb je de gasten die veel aandacht vragen, ontzettend aardig zijn. Huisdieren mee, dat zijn hun kinderen, de kat loopt los binnen of buiten. Dan komt het verontrustende bericht, de kat is zoek. Peter en Cindy komen to the rescue, met zijn allen zoeken wij naar de kat. Uiteraard heeft hij zich goed verstopt, we kammen de buurt uit, nergens te vinden. Toch nog maar eens in het huisje kijken, ja hoor, daar is de kat. Verstopt achter een klein gaatje. Niet veel later komt de volgende hulpvraag. De kat zit in de boom en durft er niet meer uit. We halen de trap erbij en halen de kat uit de boom. De gasten zijn super blij dat we zo begaan zijn met hun “kindjes”. Met een tevreden gevoel gaan ze weer naar huis, komen er geregeld foto’s van de kindjes en hun avonturen.
Dan heb je de gasten die de hele dag bij de accommodatie rondhangen. Helemaal goed natuurlijk. Maar wij zijn zelf meer van die types die de omgeving willen ontdekken. Dus is het soms moeilijk inleven. Je krijgt het gevoel dat de gasten het niet echt naar de zin hebben gehad. Wanneer ze vertrekken zijn ze helemaal blij en gelukkig en hebben genoten. Al doende leer je dat gasten zich op verschillende manieren vermaken.
De gasten in de B&O kamers zijn vaak op doorreis en verblijven niet zo lang. Sommige gasten zie je alleen bij het ontbijt. Andere gasten verblijven een week, heerlijk geen boodschappen doen, ontbijt wordt geserveerd, af en toe table d’hôtes of uit eten. Gasten komen voor een overnachting omdat ze een feestje hebben. Voor het ontbijt zijn we dan schappelijk, later kan hoor, soms niet handig voor mijn eigen planning, maar dat is niet het probleem van de gast.
Zo hadden we gasten die voor een festival kwamen, 3 nachten bleven ze slapen, ze vroegen hoe laat de deur op slot ging, maar die laten wij gewoon open, de ervaring leert dat de gasten al terug zijn voor de heer des huizes zijn bed in struikelt. Maar deze gasten kwamen niet terug, nou ja, pas nadat de heer des huizes de rust op zocht. We laten dan een lampje branden en de deur los. De gasten kwamen midden in de nacht terug, ze waren zo muisstil dat zelfs de honden niet wakker werden, de deur werd op slot gedaan, de lampjes uit, super. Bij het ontbijt werd er enthousiast verteld over het festival en gingen de gasten zich daarna weer opfrissen. Om om 11 uur weer richting festival te gaan.
Zo kregen wij met oud en nieuw gasten, ik dacht, omdat ze niet zover bij ons vandaan wonen, ze voor vrienden geboekt hadden. Ze hadden last minute besloten toch een kamer te boeken, de kinderen hadden thuis een feest en paps en mams ergens anders bij vrienden. Ze kwamen in de avond even snel kijken waar hun kamer was. Om vervolgens hup door te gaan naar het feest, om 5.10 uur begon Puk zachtjes te blaffen. Toen vroegen wij ons af of de gasten al terug waren. Ik ging naar beneden om Puk te kalmeren en hoorde de gasten zachtjes de trap op stommelen. Om 10 uur zaten ze aan het ontbijt en om 10.45 uur gingen ze weer naar huis. Dit waren met stip de gasten die het kortst verbleven bij ons.
Je hebt de natuur mensen, je hebt de luxe paardjes, je hebt de gasten die denken dat als ze op het camping terrein staan ze nergens anders mogen komen, of vanuit de B&O kamer je bijvoorbeeld niet ons bos in mag. Dat mag allemaal als je elkaar maar respecteert. We hebben gasten gehad die dag en nacht ritme zo ongeveer omdraaide. Ja het is echt leuk, je ontmoet zoveel verschillende mensen en ze hebben allemaal een verhaal. Wij hopen dit nog lang te mogen doen, en nog veel meer mensen te ontmoeten en uiteraard gasten terug te ontvangen, want met sommige gasten is het zo gezellig dat je er vriendschappen aan over houdt en je die weer graag terugziet. Op naar een nieuw jaar met hopelijk nog veel meer nieuwe gasten dan afgelopen jaar.
Villa Guillaumette 