Hier in Frankrijk komen wij nogal eens markante figuren tegen. Sommige zie je regelmatig en sommige markante figuren zie je maar 1 x in je leven. Graag zouden wij van deze mensen foto’s willen maken, maar ja, er is iets als de privacy wet, dus houden wij deze markante figuren voor onszelf en vertellen wij u wat wij meemaken.
Wij hebben een heer die geregeld in de buurt is, bij de schoenmaker drinkt hij zijn rosétje en wij hebben wel eens een gesprek met hem. Wij noemen hem bij ons thuis ‘spuugie’. Hij spreekt namelijk met behoorlijk wat nattigheid en ondanks dat het een aardige man is willen wij hem wel eens ontwijken. Je zou graag een paraplu meenemen als je een gesprek met hem hebt.
Dan hebben we nog Peter zijn vriendin. Als we naar de grote stad gaan zien we haar altijd lopen, ondanks dat we nooit op dezelfde tijd op die weg rijden. Misschien is het een paranormaal iets? Wij komen haar altijd tegen ongeacht het tijdtip. Zij is een wat oudere vrouw, maar loopt er altijd ‘hip’ gekleed bij. Een roze, rode of oranje legging, een rokje in ook roze, oranje of rood met bloemetjes, Wanneer het kouder is een rode jas en een rode sjaal. Haar sportschoenen “wandelschoenen” hebben ook 1 van deze sprekende kleuren. Het mooiste is de mengelmoes van alle kleuren door elkaar,je. Vaak loopt ze met een koptelefoon op en een enkele keer zonder. We hebben haar nooit gesproken omdat we altijd in de auto zitten, maar je kan haar niet missen.
Ook heb je de wandelaar, hij woont verderop in het dorp. Gaat trouw 2 x per dag een wandeling maken. Hij staat altijd even naar ons terrein te kijken. Komt met ‘goede’ adviezen over hoe wij moeten verbouwen. Want ja voor hij met pensioen was 30 jaar geleden werkte hij als ‘knutselaar’ of ‘prutselaar’. De verbouwingen die hij bij ons huis had gedaan waren niet bepaald ‘een staaltje kwaliteit’. Hij heeft ook altijd heel mooie verhalen, meestal is het meer zijn fantasie dan waarheid. Ook weet hij hoe het weer in elkaar steekt, van zijn weersvoorspellingen is tot nu toe nog niet veel terechtgekomen.
Dan hebben we onze halve jager. Hij komt vaak in de kroeg, rijdt in een 45 km wagentje. Helaas is hij één van de vele alcoholisten op het franse platteland. Een tijdje terug stond zijn wagentje in de greppel, er was iets niet goed gegaan. Er staan meerdere van deze wagentjes in zijn tuin, dan kan hij de werkende ‘auto’ repareren. Het ding zit met ducttape aan elkaar en inmiddels staat hij alleen nog maar in de tuin, waarschijnlijk is hij door zijn reparatie middelen heen. Wanneer hij tijdens het jachtseizoen met zijn geweer rond loopt, lopen wij een rondje om.
Dan heb je nog een man die elke dag langsloopt. Een lange man, niet echt frans uiterlijk maar zegt altijd op zijn frans gedag. Elke keer heeft hij een zonnebril op, een blauw jasje aan en een beige broek. Dat soort dingen blijft je gewoon bij.
En dan heb je nog onze franse oma. Jaren geleden zagen wij haar op een terras in Parijs. Een sigaretje in de mond, een kopje koffie en nog een drankje ernaast. Ze zat daar in haar eentje op het terras en genoot zichtbaar. Wij zeiden nog tegen elkaar, zo hopen wij later ook te zitten als we oud zijn!!
Villa Guillaumette 